Prolog

Pół roku minęło odkąd rodzeństwo Pevensie wróciło do swojego świata. Obecnie na tronie zasiada Kaspian X. W całej krainie panuje pokój i ład. Telmarowie żyją w zgodzie z narnijczykami, mimo że  jeszcze nie mogą pojąć, jak wiele istnieje ras innych od człowieka, całą krainę stworzył, lew a elfy, nimfy i driady posiadają magiczne moce.

Młody król przechadzał się po zamkowym ogrodzie. Niebo było błękitne i bezchmurne. W sam raz na spacer. Po raz pierwszy od bardzo dawna, Kaspian miał wolny dzień, w którym nie musiał podpisywać żadnych papierów, pilnować jak idzie praca nad odbudowaniem Ker-Parawelu i nie czytać listów od swoich poddanych. Wokół panował spokój. Ptaki, które akurat przelatywały nad głową króla, pozdrawiały go. W pewnym momencie obok Kaspiana pojawiła się młoda kobieta. Miała długie, do pasa blond włosy, przeplatane zielonymi pasemkami. Oczy koloru mocnej zieleni i różane usta. Jej ciało zdobiła piękna, zielona sukienka do kolana z przeplatanym w talii złotym pasem. Głowę nieznajomej zdobił kryształowy diadem z szafirem na samym środku.

-Kim jesteś?-zapytał Kaspian, kiedy już przestał podziwiać jej urodę.

-Mam na imię Laryna. Proszę nie przerywaj mi. Muszę powiedzieć ci coś bardzo ważnego, a nie mam wiele czasu. Jestem królową leśnych nimf. Moim obowiązkiem jest poinformowanie cię o problemach jakie zaistniały w Narnii.

-Ale..- młody król już miał powiedzieć, że państwo nie ma wielu problemów. Rozwija się handel zamorski, coraz więcej buduje się statków, telmarowie nawet pomagają narnijczyką w codziennych sprawach. Narnia bardzo się rozwinęła przez te pół roku, lecz królowa nimf nie dała mu dokończyć.

-Wiem, co chcesz powiedzieć Kaspianie. Może z zewnątrz wszystko wygląda dobrze, ale nie masz pojęcia co dzieje się pod ziemią. Widzisz, moi poddani są strażnikami Miasta Duchów.-Widząc pytające spojrzenie chłopaka, Larysa tłumaczyć.-Miasto Duchów, to miejsce, do którego trafiają osoby skazane za złe uczynki. Są zbierane z całego wszechświata, z różnych miejsc i nie tylko z Narnii, ale z innych światów. To jakby, wielkie więzienie dla najgorszych istot, najbardziej niebezpiecznych i najstraszniejszych. Do Miasta Duchów prawie dwa tysiące lat temu trafiła Marisa i jej wierny pomocnik Nakan. Jest ona bardzo potężną czarownicą, która została skazana za zniszczenie pewnego świata. Nazywał się Celest.

-Zaraz jak to "jest"? To oni żyją?

-No właśnie, przyszłam tu po to aby ostrzec cię, że Marisa i Nakan zdołali uciec z Miasta Duchów. To wielkie zagrożenie dla Narnii, oraz dla ciebie. Jest ona bardzo potężną czarownicą. Jej moc równa się mocy Aslana. Pomyśl, jeśli Wielki Lew stworzył tą krainę, to wyobraź sobie co może z nią zrobić ta wiedźma. Zapewne tworzy już wojsko, składające się z ogrów, orków, gnomów, goblinów i innych parszywych istot. Strzeż się drogi królu, bo Narnia jest w niebezpieczeństwie. Mój czas się już skończył. Opowiedziałam ci co wiem i myślę, że przyjdzie do ciebie ktoś, kto  dokończy tą historię.

-Zaczekaj! Ale jak mam ją pokonać?! Powiedz coś jeszcze!-Krzyknął Kaspian, ale nikt mu już nie odpowiedział. Siedział sam w ogrodzie i wpatrywał się w miejsce w którym jeszcze parę minut wcześniej stała królowa leśnych nimf, po której został tylko złoty pył. Chłopak jeszcze długo siedział na ławce i myślał o tym co powiedziała mu Laryna. Narnii grozi niebezpieczeństwo. Co mam robić? Rodzeństwo pewnie by wiedziało. Muszę coś wymyślić. Nie pozwolę, aby ta kraina była w niebezpieczeństwie. Rozmyślania Kaspiana przerwał szelest w krzakach. Chwilę później wyszła z niej istota, której król najmniej się spodziewał.

Tak jest już prolog. Mam nadzieję, że nie taki zły :P

Dokończyłam już zakładkę bohaterów, także znajdują się w niej również te złe postacie.